Details
தல வரலாறு
இத்தலத்தின் வரலாறு தனிப்பெருமை வாய்ந்ததாகும். தெய்வ மணங்கமழும் தேவாரத் திருப்பதிகங்களில் இடம் பெற்றுள்ள 274 தலங்களில் இதுவும் ஒன்று. முழுமுதற் கடவுளாகிய சிவபெருமான் அருளுருக் கொண்டு அறுபத்து நான்கு திருவிளையாடல்களைச் செய்தருளிய பெருமை வாய்ந்த இத்தலத்தின் வரலாறு படிப்போர் இன்புறும் வண்ணம் அமைந்துள்ளது. முற்காலத்தில் மதுரையும், அதைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளும் கடம்பமரங்கள் நிறைந்த காடாக இருந்தன. அக்காலத்தில் குலசேகரப் பாண்டியன் மணவூரில் இருந்து பாண்டிய நாட்டை ஆண்டு வந்தான். அப்பொழுது மணவூரில் வாழ்ந்த தனஞ்செயன் என்னும் தனவணிகன் வாணிகத்தின் பொருட்டுப் பல ஊர்களுக்கும் சென்று கடம்பவனம் வழியாகத் தன் ஊருக்கு திரும்பி வந்து கொண்டிருந்தான். வரும் வழியில் இருட்டிவிட்டது. காட்டின் நடுவில் இருட்டி விட்டது. காட்டின் நடுவில் ஓரிடத்தில் தங்க நேரிட்டது. அங்கே...இத்தலத்தின் வரலாறு தனிப்பெருமை வாய்ந்ததாகும். தெய்வ மணங்கமழும் தேவாரத் திருப்பதிகங்களில் இடம் பெற்றுள்ள 274 தலங்களில் இதுவும் ஒன்று. முழுமுதற் கடவுளாகிய சிவபெருமான் அருளுருக் கொண்டு அறுபத்து நான்கு திருவிளையாடல்களைச் செய்தருளிய பெருமை வாய்ந்த இத்தலத்தின் வரலாறு படிப்போர் இன்புறும் வண்ணம் அமைந்துள்ளது. முற்காலத்தில் மதுரையும், அதைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளும் கடம்பமரங்கள் நிறைந்த காடாக இருந்தன. அக்காலத்தில் குலசேகரப் பாண்டியன் மணவூரில் இருந்து பாண்டிய நாட்டை ஆண்டு வந்தான். அப்பொழுது மணவூரில் வாழ்ந்த தனஞ்செயன் என்னும் தனவணிகன் வாணிகத்தின் பொருட்டுப் பல ஊர்களுக்கும் சென்று கடம்பவனம் வழியாகத் தன் ஊருக்கு திரும்பி வந்து கொண்டிருந்தான். வரும் வழியில் இருட்டிவிட்டது. காட்டின் நடுவில் இருட்டி விட்டது. காட்டின் நடுவில் ஓரிடத்தில் தங்க நேரிட்டது. அங்கே ஒரு பொய்கை இருந்தது. அதன் கரையில் தானாய்த் தோன்றிய ஒரு தனிச்சுடராகிய சுயம்புலிங்கம் சிவலிங்கம் காட்சியளித்தது. தனஞ்செயன் அப்பொய்கையில் நீராடி சிவலிங்கத்தை வணங்கிப் பின் ஓரிடத்தில் தங்கி இளைப்பாறினான் அன்றிரவு அங்கே ஓர் அதிசயம் நிகழக்கண்டான். வானுலகத் தேவர்கள் பலர் அங்கு வந்தனர். நான்கு யாமங்களிலும் அச்சிவலிங்கத்திற்கு முறையாக பூசைகள் செய்து வழிப்பட்டனர். ஆடலும், பாடலும், சிறப்பாக நடைபெற்றன. இக்காட்சியைக் கண்ட தனஞ்செயன் மறுநாள் காலை மணவூர் சென்றதும் குலசேகரப் பாண்டிய மன்னனிடம் தான் கண்டவற்றை எடுத்துரைத்தான். பாண்டியன் கனவில் சித்தர் வடிவில் அன்று இரவே சிவபெருமான் தோன்றி பாண்டிய மன்னா யாம் எழுந்தருளியிருக்கும் கடம்பவனத்தைத் திருத்தி நாடாக்குக எனக் கூறி மறைந்தார். அக்கடமையை ஏற்று குலசேகரன் கடம்பவனத்தில் காட்சி தந்த சிவலிங்கத்திற்கு ஒரு மாபெரும் ஆலயத்தை எழுப்பினான். அதைச் சுற்றிலும் அகன்ற வீதிகளும் மணிமாடங்களும் நிறைந்த அழகிய திருநகர் ஒன்றை அமைத்தான். இவ்வரலாற்றின் அடையாளமாக இன்றும் திருக்கோயிலின் வடக்கு சுற்றில் கடம்பமரம் ஒன்று காட்சியளிக்கின்றது. மேலும் இத்தலம் இலக்கியங்களில் கடம்பவனம் என்றே குறிக்கப்பெறுகின்றது. பாண்டிய மன்னர் பலர் பற்பல காலங்களில் புகழுடன் அரசாண்டனர். கொற்கைப் பாண்டியன், இளம்பெருவழுதி, அறிவுடைய நம்பி, நெடுஞ்செழியன், நன்மாறன், உக்கிரப் பெருவழுதி, முதலியோர் கடைச்சங்காலத்தில் திகழ்ந்த பாண்டியர்கள். மேலும் சுந்தரபாண்டியன், பராக்கிரம பாண்டியன், குலசேகர பாண்டியன், அதிவீரராம பாண்டியன், வாதுங்கராம பாண்டியன் முதலியோரும் சிறப்புடையோராக ஆண்டு வந்தனர். பாண்டியன் நெடுஞ்செழியன் காவிரிப்பூம்பட்டிணத்து வணிகனான கோவலனைக் கள்வன் என்று கருதி ஆராயாது கொலைபுரிந்து பின்பு உண்மை உணர்ந்து உயிர் துறந்தான். சமண மதத்தைச் சார்ந்த கூன்பாண்டியன் சைவனானான். 14ம் நூற்றாண்டில் மாலிக்காபூர் படையெடுத்து வந்து கோயில் சிற்பங்கள், ஓவியங்கள் முதலியவற்றைத் தகர்த்துச் சிதைவுபடுத்தினான். கி.பி.1559ல் சோழ மன்னன் ஒருவன் பாண்டி நாட்டின் மீது படையெடுத்து வந்து மதுரையைக் கைப்பற்றிக் கொண்டான். அப்போது சோழனை அடக்கிப் பாண்டியனுக்கு உதவி செய்ய விஜய நகரத்துமன்னன், நாகமநாயக்கன் என்பவனை அனுப்பினான். நாகமநாயக்கன் சோழனை அடக்கித்தானே அரசாளத் தொடங்கினான் பிறகு அவன் மகன் விசுவநாத நாயக்கன் தந்தையுடன் போர் செய்து அவனைச் சிறைப்படுத்தித்தானே அரசரானன். கி.பி.1559 முதல் ஆளத் தொடங்கினான் நாயக்கவமிசத்து அரசர்களில் இவனே முதல்வன் ஆவான். இவனுடைய தளகர்த்தன் அரியநாதமுதலியாவான் விசுவநாத நாயக்கன் காலத்தில் பழைய கோட்டைகளும் மதில்களும் அழிக்கப்பட்டு புதிய கட்டிடங்கள் கட்டப்பெற்றன. ஆயிரங்கால் மண்டபமும் இவன் காலத்தில் அரியநாத முதலியால் கட்டப்பெற்றது. விசுவநாத நாயக்கருக்குப்பின் பல நாயக்க மன்னர்களும் குமார கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் முத்துகிருஷ்ணப்ப நாயக்கர், முத்துவீரப்ப நாயக்கர் முதலியார் அரசாண்டனர். பிறகு முத்துக் கிருஷ்ணப்ப நாயக்கர் புதல்வரும், முத்துவீரப்ப நாயக்கரின் இளைய சகோதருமான திருமலை நாயக்கர் கி.பி.1623 முதல் 1659 வரையில் அரசாண்டார். இவர் நாயக்க மன்னர்களில் தலைசிறந்தவர் இவரைத் தென்னிந்திய ஷாஜகான் என்பவர் கோயிலுக்குப் பல திருப்பணிகள் புரிந்துள்ளார். பல்லாயிரக்கணக்கான கிராமங்களையும் நகைகளையும் கோயிலுக்கு வழங்கியுள்ளார். புதுமண்டபம், இராயகோபுரம், தெப்பக்குளம் முதலியன இவர் காலத்தில் ஏற்பட்டன. துணைபுரிந்த சான்றுகள் 1.மதுரைக்கோவில் கும்பாபிஷேக மலர்கள் 1963,1974ஆம் ஆண்டுகளில் வெளிவந்தவை 2.பெ.வேதாசலம் ,பாண்டிய நாட்டில் வாணாதிராயர்கள் மதுரை 1987 3.என்.சேதுராமன் பாண்டியர் வரலாறு கும்பகோணம் 1989
தல பெருமை
பாண்டி நாடே பழம்பதி, தில்லைக் கூத்தனே தென்பாண்டி நாட்டானே என மாணிக்கவாசகப் பெருந்தகையாலும் தண்ணார் தமிழினிக்கும் தண் பாண்டிய நாடு, நீலமாமிடற்றால வாயிலான் பாலதாயினார் ஞாலம் ஆள்வலே எனத் திருஞானசம்பந்தராலும் சீரானைத் தென்கூடல் திருவாலவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே என்று திருநாவுக்கரசராலும் பாடப்பெற்ற சிறப்புடைய தொன்மைப்புகழ் பூண்டது பாண்டிய நாடு. மூர்த்தி சிறப்பு, தலச்சிறப்பு, தீர்த்தச் சிறப்பு என்னும் முப்பெருஞ் சிறப்புக்களால் முதன்மை பெற்று விளங்கும் இத்தலம் நினைத்தாலே முக்தி தரும் தன்மையுடையது. இவ்வுண்மையை திருவால வாய்க்கிணையாம் ஒருதலமும் தெய்வமணம் செய்யப் பூத்த மருவார் பொற் கமலநிகர் தீர்த்தமும் அத் தீர்த்தத்தின் மருங்கே ஞான உருவாகி யுறைசோம சுந்தரன் போல் இகபரம் தந்து உலவா வீடு தருவானும் முப்புவனத் தினும்...பாண்டி நாடே பழம்பதி, தில்லைக் கூத்தனே தென்பாண்டி நாட்டானே என மாணிக்கவாசகப் பெருந்தகையாலும் தண்ணார் தமிழினிக்கும் தண் பாண்டிய நாடு, நீலமாமிடற்றால வாயிலான் பாலதாயினார் ஞாலம் ஆள்வலே எனத் திருஞானசம்பந்தராலும் சீரானைத் தென்கூடல் திருவாலவாய்ச் சிவனடியே சிந்திக்கப் பெற்றேன் நானே என்று திருநாவுக்கரசராலும் பாடப்பெற்ற சிறப்புடைய தொன்மைப்புகழ் பூண்டது பாண்டிய நாடு. மூர்த்தி சிறப்பு, தலச்சிறப்பு, தீர்த்தச் சிறப்பு என்னும் முப்பெருஞ் சிறப்புக்களால் முதன்மை பெற்று விளங்கும் இத்தலம் நினைத்தாலே முக்தி தரும் தன்மையுடையது. இவ்வுண்மையை திருவால வாய்க்கிணையாம் ஒருதலமும் தெய்வமணம் செய்யப் பூத்த மருவார் பொற் கமலநிகர் தீர்த்தமும் அத் தீர்த்தத்தின் மருங்கே ஞான உருவாகி யுறைசோம சுந்தரன் போல் இகபரம் தந்து உலவா வீடு தருவானும் முப்புவனத் தினும் இல்லை உண்மை இது சாற்றின் மன்னோ என்னும் பாடல் உறுதி செய்யும். இத்தலம் முற்காலத்தில் கடம்பமரங்கள் நிறைந்த வனமாக இருந்தது. பின்னர் இறைவன் கட்டளையின் பேரில் குலசேகர பாண்டியன் காட்டைத் திருத்தி நாடாக்கினான் என்பது வரலாறு. அதற்கு அடையாளமாக கடம்பமரம் இத்தலத்தின் தல விருட்சமாக அமைந்திருப்பதையும், கோயிலின் வடக்கு சுற்றில் ஒரு கடம்பமரம் இருப்பதையும் காணலாம். மேலும், இத்தலம் இலக்கியங்களில் கடம்பவனம் என்றே குறிக்கப் பெறுகின்றது. மதுரை நகரின் எல்லையை மன்னனுக்கு உணர்த்த இறைவன் தன் கங்கணமாயிருந்த பாம்பினை எடுத்து விட அது வட்ட வடிவமாகத் தன் வாலை வாயால் கௌவியது. அவ்வட்ட வடிவமே எல்லையாகக் கொள்ளப்பட்டது. இவ்வாறு நாகம் தன் வாலை தன் வாயால் கௌவி எல்லையைக் காட்டியதால் இத்தலம் ஆலவாய் என்றழைக்கப்படுகிறது.
இலக்கிய பின்புலம்
இலக்கியங்கள் பொய்யடிமை இல்லாத புலவர்கள் மதுரையைப் பற்றி நிறைய பாடியிருக்கிறார்கள். மதுரையைப் புலவர்கள் தம் மதிக் கோலால் அளந்து, சொல்ஏரால் வளப்படுத்தி, அறிவு நீர் பாய்ச்சி, கவிதைப்பயிர் தழையச் செய்தார்கள். அவர்கள் இட்ட பயிர்தான் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளாகியும் கூட இன்றைக்கும் இளமை நலம் துய்க்கும் வண்ணம் சிவபோகத்தையும் அறிவமுதத்தையும் அளித்து வருகிறது. வடமொழியாளர்களால் பழமையான காவியங்கள் என்று போற்றப்படும் இராமாயணத்திலும், மகாபாரதத்திலும் பாண்டிய நாட்டைப் பற்றிய குறிப்புகள் இடம் பெற்றுள்ளன. இராமாயணம் சீதையைத் தேடப்போகும் வானர வீரர்களிடம் சுக்ரீவன், தென்புலத்தில் கபாடபுரம் என்றொரு நகரம் உண்டென்றும், அதன் வாயிற்கதவுகள் பொன்னாலும், முத்தாலும் அழகு படுத்தப்பட்டிருக்கும் என்றும் கூறினான் என்று வால்மீது இராமாயணம் இயம்புகிறது. (காபடபுரம் கடல்கோளால் அழிந்துபட்ட இரண்டாம் தமிழ்ச்சங்கம் கூட்டப்பெற்ற தற்போதைய மதுரைக்கு முன்பு...இலக்கியங்கள் பொய்யடிமை இல்லாத புலவர்கள் மதுரையைப் பற்றி நிறைய பாடியிருக்கிறார்கள். மதுரையைப் புலவர்கள் தம் மதிக் கோலால் அளந்து, சொல்ஏரால் வளப்படுத்தி, அறிவு நீர் பாய்ச்சி, கவிதைப்பயிர் தழையச் செய்தார்கள். அவர்கள் இட்ட பயிர்தான் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளாகியும் கூட இன்றைக்கும் இளமை நலம் துய்க்கும் வண்ணம் சிவபோகத்தையும் அறிவமுதத்தையும் அளித்து வருகிறது. வடமொழியாளர்களால் பழமையான காவியங்கள் என்று போற்றப்படும் இராமாயணத்திலும், மகாபாரதத்திலும் பாண்டிய நாட்டைப் பற்றிய குறிப்புகள் இடம் பெற்றுள்ளன. இராமாயணம் சீதையைத் தேடப்போகும் வானர வீரர்களிடம் சுக்ரீவன், தென்புலத்தில் கபாடபுரம் என்றொரு நகரம் உண்டென்றும், அதன் வாயிற்கதவுகள் பொன்னாலும், முத்தாலும் அழகு படுத்தப்பட்டிருக்கும் என்றும் கூறினான் என்று வால்மீது இராமாயணம் இயம்புகிறது. (காபடபுரம் கடல்கோளால் அழிந்துபட்ட இரண்டாம் தமிழ்ச்சங்கம் கூட்டப்பெற்ற தற்போதைய மதுரைக்கு முன்பு பாண்டித் தலைநகராக விளங்கிய நகரம்.) மகாபாரதம் குமரியந்துறையிடச் சென்ற போது ஐவரில் அழகனான அருச்சுனன், வழியில் பாண்டிய அரசனின் மகளை மணந்து கொண்டான் என மகாபாரதம் பகிர்கின்றது. ஹாலாஸ்யமஹாத்மியம் இந்த இலக்கியமே பரஞ்சோதி முனிவர் இயற்றிய திருவிளையாடற்புராணத்தின் - முதல் நூல் வந்த ஹாலாஸ்ய நகரீம் வந்தே ஹேமாப்ஜினீ மபி வந்தேஸூமீன நயனாம் வந்தே ஸூந்தர நாயகம் என்ற ஸ்லோகத்தை வியாஸர் இயற்றியுள்ளார். நான்கு வேதங்களையும் முறைப்படுத்தி, பதினென் புராணங்களையும் இயற்றி, ஸ்ரீ மஹாபாரதத்தையும் படைத்து நமது இந்து தர்மத்திற்குப் பெரும் தொண்டு செய்த வியாஸர் எந்தவொரு தனி நகரத்தையும் இப்படி வாழ்த்தி வணங்கியதில்லை. ஆனால் ஸ்ரீ ஸ்கந்த மகாபுராணத்தில் உள்ள ஹாலாஸ்ய மஹாத்மியத்தில் மதுரை நகருக்கு நமஸ்காரம் என்று வந்தித்துப் போற்றுகின்றார். சிலப்பதிகாரம் சிலப்பதிகாரப் பதிகம் மதுரை நகரினை ஐந்த இடங்களில் சுட்டுகிறது. புகார் காண்டத்தில் மதுரை நகரம் ஐந்துமுறை குறிக்கப்படுகிறது. சிலப்பதிகாரத்தின் இரண்டாவது காண்டம் மதுரைக் காண்டம் என்று பெயர் பெறுகிறது. இக்காண்டம். நெடுஞ்செழியனோ டொருபரிசா நோக்கிக் கிடந்த மதுரைக்காண்டம் முற்றிற்று எனமுடிகிறது. இக்காண்டத்தில் மதுரை நகரம் பற்றிய குறிப்பு இருபத்து மூன்று அடிகளில் காணப்படுகிறது. இவை தவிர மதுரைக் காண்டத்தில் நெடுஞ்செழியன் காலத்து மதுரையின் இயல்பு படம் பிடித்துக் காட்டப்பட்டுள்ளது. மூன்றாவதாக உள்ள வஞ்சிக் காண்டத்தில் மதுரை பற்றிய குறிப்பு பதின்மூன்று அடிகளில் உள்ளது. அகநானூறு எட்டுத் தொகையில் தலைசிறந்து விளங்கும் நூல்களுள் அகநானூறு குறிப்பிடத்தக்கது. 13 அடி முதல் 31 அடி வரை அமைந்த 400 அகப்பாடல்களின் தொகுப்பு. பொன்னலாகிய வேப்பமாலையை அணிந்த பாண்டியர்க்கு வழிவழியாக உரிமையுடையது இம்மதுரை புதிதாக மணந்த பெண்ணினது கூந்தலையும், நெற்றியையும் போலக் கடைத் தெருக்கள் பல்வேறு மணங்களும் கலந்து கமழுகின்றன. மதுரையில் திருவிழாக்கள் இல்லாத நாளே கிடையாது. பாண்டியனது கயற்கொடியானது இடங்கள் தோறும் விளங்குகிறது. இம்மதுரை போர்களில் வென்று அழியாய் புகழ் கொண்ட அரசனின் ஆட்சிக்குரியது பல நாடுகளையும் வென்று தமதாக்கிக் கொண்ட பசும்பூண்பாண்டியனுக்குச் சொந்தமானது பொன் மலிந்தது, புகழ் மலிந்தது, இசை மிக்கது மலையையொத்த அரண்மனைகள் பலவற்றையும் உடையது என்று பல புலவர்கள் பேசுகின்றார்கள். சால்பாய மும்மைத் தமிழ்தங்கிய அங்கண் மூதூர் பொய்யா விழலின் கூடல் கொடி நுடங்கு மறுகில் கூடல் பாடுபெறு சிறப்பிற் கூடல் பொன்மலி நெடுநகர்க் கூடல் மாடமலி மறுகில் கூடல் புறநானூறு எட்டுத் தொகை நூல்களின் வரிசையிலே அகநானூறுக்கு அடுத்து வருவது புறநானூறு புறப்பாடல்கள் 400 கொண்ட தொகுப்பே இந்நூல் இந்நூலிலும் பல இடங்களில் மதுரையைப் பற்றி குறிப்புகள் இடம் பெற்றுள்ளன. தமிழால் மட்டும் பாண்டியர்க்குச் சிறப்பு வந்துவிடவில்லை. அதனுடன் மற்றொரு சிறப்பும் அவர்கட்கு உண்டு என்று புறநானூறு கூறுகின்றது. நெல்லும் நீரும் பொதுவாக எல்லா மன்னர்க்கும் எளிமையுடையன அவற்றையே தாமும் பெற்றுத் திகழ்தல் அத்துணை சிறப்புன்று என்று கருதிய பாண்டியர் யாவர்க்கும் பெறுதற்குரிய பொதிய மலையிடத்தில் உண்டாகும் மணமுள்ள சந்தனத்தையும் தென்கடலில் திகழும் முத்தையும் பெற்று வீறுக்கொண்டு விளங்குகின்றனர். தமிழ் பொருந்திய மதுரையில் அருள் பொருந்திய செங்கோலைத் தாங்கியள்ளனர். நெல்லு நீரு மெல்லார்க்கு மெளியவென வரைய சாந்தமுன் திரைய முத்தமும் இமிழ்குரன் முரச மூன்றுட னாளும் தமிழ்கெழு கூடற் நன்கோல் வேந்தே இப்பாடலிலே தமிழ்கெழு கூடல் என்று மதுரை சிறப்பிக்கப்படுகிறது. மேலும் இந்நூலில் மாடமலி மதுரை எனவும் வானத்தன்ன வளநகர் எனவும் அடைமொழிகளால் இத்தலத்தில் சிறப்பு எடுத்துரைக்கப்படுகிறது. கலித்தொகை கற்றறிந்தார் ஏத்தும் கலி என்ற அடிகளால் கலித்தொகையின் மேன்மையை உணரலாம். இந்நூலில் பல இடங்களில் மதுரையை பற்றிய குறிப்பும் வையை ஆற்றைப் பற்றிய குறிப்பும் காணப்படுகிறது. சிவந்த தலைக்கோலம் பொருந்திய மயில்போல் சிலவிடங்களில் சிவந்த மணலையுடைய பாடலால் புகழப்படுகின்ற வையையாற்றில் ஓடும் விளக்கத்தையுடைய அறல் மணல் திருமகளின் மார்பில் உள்ள முத்துமாலை போல் நடுவே பிளந்து ஓடும். தொய்ய(க)ம் தாழ்ந்த கதுப்பு போல் துவர் மணல் வையை வார் அவிர் அறல் இடைபோழும் பொழுதினான் கூற்றுவனைப் போன்ற வேற்படையை உடையவீரர் புகழ் வளரும் உயர்ந்த மதுரையிலே நெடியவெற்றிக் கொடியை கட்டும் படியாய்புகுந்தார். மீனி வேற் தானையார் புகுந்தார் நீள் உயர் கூடல் நெடுங்க கொடி எழவே இவ்வலுவலகத்தில் உள்ள சான்றோர் நாவில் உலவும் புகழ் கொண்ட மதுரை கூடல் எனப் பொருள்படும் நிலன் நாவில் திருதரூஉம் நீள் மாடக்கூடலார் மதுரையின் வீதிகள் தூய்மையாக இருக்கும் என பொருள்படும் கை வாரூஉக் கொண்ட மதுரை பெரு முற்றம் போல் நான்மாடக் கூடல் மகளிரும் மைந்தரும் போன்ற அடிகள் மதுரையின் மேன்மையை உணர்த்தி நிற்கின்றன. மேலும் மதுரை மக்கள் புலவருடைய தெளிந்த அறிவுக்கூடலிருந்து கடைந்தெடுக்கப்பட்டு நாவின் வழியாக சொட்டுகின்ற சொல் அமுதத்தைப் புதிது புதிதாக உண்கின்ற பெரும்பேறு படைத்தவர்கள் என்று வியக்கின்றது கலித்தொகை. திருமுருகாற்றுப்படை ஆற்றுப்படை நூல்களில் சிறந்த நூலாகக் கருதப்படும் இந்நூலை இயற்றியவர் மூன்றாம் தமிழ்ச் சங்கத்தின் தலைவர் சிவபெருமானே நேரில் வந்தபொழுதும் அஞ்சாமல் நெற்றிக்கண் திறப்பினும் குற்றம் குற்றமே என்று முழுங்கிய நக்கீரர் இது பத்துப்பாட்டு நூல்களும் ஒன்று. நக்கீரர் திருப்பரங்குன்றம் மதுரைக்கு மேற்கே இருக்கிறது என்பதைக் கூற வந்தபோது பாண்டியன் எல்லோரையும் வென்று வெற்றி வீரனாக விளங்குவதால் மதுரை போரே இல்லாத வாயிலை உடையது திருமகள் சிறிதும் அசைந்து கொடுக்காத அங்காடி வீதிகளை உடையது மாடங்களை உடையது பாண்டிய மன்னர்கள் தங்களுடைய வீரத்திலும், வெற்றிலும், வைத்திருக்கின்ற பெருமதிப்பினால் தாங்களே ஆடவர் என்றும் மற்ற சேர, சோழ மன்னர்களெல்லாம் மகளிர் என்றும் எண்ணியவராய் அவர்கள் விளையாடுவதற்கு அரச கோபுரத்தின் இருபக்கத்திலும் தோரண கம்பங்கள் நிறுத்தி, கயற்கொடிளை ஏற்று அதன் பக்கத்திலே பந்து கழங்கு, பாவை இவற்றைத் தொங்க விட்டிருக்க சிறப்பினை உடையது என்று கூறியுள்ளார். யுசருப்புகன் நெடுத்த சேணுயர் நெடுங்கொடி வரிப்புகளை பந்தொடு பாவை தூங்கப் பொருநர்த் தேய்த்த போரறு வாயில் சிறுபாணாற்றுப்படை சங்க இலக்கியமான பத்துப்பாட்டு நூல்களில் ஆற்றுப்படை நூல்களில் மற்றொரு சிறந்த நூலான சிறுபாணாற்றுப்படையும் மதுரையைப் பற்றி சிறப்பித்துக் கூறுகிறது. அதனை இயற்றியவர் இடைக்கழிநாட்டு நல்லூர் நத்தத்தனார். மதுரை சங்கத்தே தமிழ் ஆராய்ந்து கண்கூடாக சங்கத்தின் சால்பையும், பாண்டியன் திறத்தையும் மதுரை மாண்பையும் அறிந்த நத்தத்தனார் கூறுவதாவது நீரை தனக்கு எல்லையாகவுடைய கொற்கை என்றும் ஊருக்கு அரசன் தெற்கிலே அமைந்துள்ள நிலத்தைக் காக்கும் தொழிலையுடையார் குடியில் உள்ளவன். பகைவர் நிலத்தை மாறுபாட்டால் கைக்கொண்ட பாண்டியன் முத்துமாலையுடைய கொற்றக் குடையினையும் கண்ணிற்கு அழகு நிறைந்த கண்ணியினையும், விரைந்து செல்லும் தேரினையும் உடைய செழியன் தன்னிடத்துக் தோன்றிய மனமகிழ்ச்சி பெறுதற்குரிய முறைமையினையும் தமிழ் வீற்றிருந்த தெருவினையுடைய மதுரை தத்துநீர் வரைப்பிற் கொள்கைக் கோமான் தென்புலங் காவலர் மருமா னென்னார் மண்மாறு கொண்ட மாலை வெண்குடைக் கண்ணார் கண்ணிக் கடுந்தேர்ச் செழியன் மகிழ்நனை மறுகின் மதுரை மேலும் இந்நூலில் மதுரைப்பதியின் நெருக்களெல்லாம் தேனால் நனைந்து வழுக்குகின்றன தமிழ் ஆங்கே நிலைபெற்றுள்ளது என்பன போன்ற செய்திகளையும் நயம்பட எடுத்துரைக்கின்றது. மதுரைக் காஞ்சி பத்துப்பாட்டு நூல்களுள் ஒன்றான மதுரைக் காஞ்சி ஆரியப்படை கடந்த நெடுஞ்செழியன் காலத்து மதுரையின் இயல்பை மாண்புற விளக்குகிறது. இயற்றயவர் புலவர் மாங்குடி மருதனார். மதுரையை ஆண்ட மன்னனுக்கு நிலையாமை என்னும் உண்மைப் பொருளை உணர்த்தி அதன் மூலம் தெய்வீக நெறியில் ஒழுகச் செய்யும் உயரிய நோக்கத்துடன் பாடப்பட்டது இந்நூல். மதுரை நகரத் தெருக்களைப் பற்றி இந்நூலில் கூறப்படுவதாவது தெருக்கள் மிகவும் அகலமாகவும் நீளமும் உடையன. ஆறுபோன்ற தெருக்களின் இருமருங்களிலும் கரைகள் போன்று மனைகள் அமைந்துள்ளன. இவற்றின் உள்ளே காற்றோட்டத்திற்கென சாளரங்கள் பல அமைக்கப்பட்டுள்ளன. வீடுகள் உயர்ந்து தோன்றுவதால் காற்று அமரர் உலகிற்கும் சென்று ஒலிக்கின்றதாம். வகைபெற வெழுந்து வான மூழ்கிச் சில்காற் றிசைக்கும் பல்புழை நல்லில் யாறுகிடந் தன்ன வகாண்டுந் தெரு மதுரை நகரில் அந்நாளில் எழு நாளந்தி விழா ஒன்று எழுநாட்கள் கொண்டாடப்பட்டது. இவ்விழாவிற்கு நாட்டின் பல பகுதிகளிலிருந்து மக்கள் திரண்டு வருவர். அவர்களுடைய ஆரவாரம் பெரிதாக இருக்கும் என்கிறார். கழுநீர் கொண்ட வெழுநா ளந்தி யாடு துவன்று விழவினாடார்த்தன்றே மதுரையின் வளத்திற்கு காரணமான வையையாற்றைப் பற்றியும் இந்நூல் உயர்த்திக் கூறுகின்றது. மரம் நெருங்கின சோலைக் கொம்புகளிலே ஆண் குரங்குகளும், பெண் குரங்குகளும் விளையாடுகின்றன. மயில் ஆரவாரிக்கும் காடு, மணற்குன்றுகள் அவற்றையடுத்து அழகிய பொழில்கள் இவற்றைச் சூழ்ந்து கரைகள் தோறும் தாதுக்கள் சூழ்ந்த கோங்கினுடைய பூவும் ஏனை மலர்களும் பரந்து, மாலையொழுகினாற் போல ஓடும் பெருநீர் நன்றாகி வருதலையுடைய வையையாறு. கலைதாய வுயர்சிமையத்து மயிலகவு மலிபொங்கர் மந்தி யாட மாவிகம் புகந்து முழங்குகால் பொருத மரம்பியல் காவி னியங்குபுனல் கொழித்த வெண்டலைக் சூலவுமணற் கான்பொழி றழீஇய அடைகரை தோறுள் தாதுசூல் கோங்கின் பூமலர் தா அயக் கோகையி னொழுகும் விரிநீர் நல்வர லவிரறல் வையை கல்லாடம் கல்லாடம் படித்தவருடன் மல்லாடதே என்ற பழமொழி கல்லாடத்தின் பொருட் செறியை நமக்கு உணர்த்தும், இது மதுரையை பற்றி கோவைத் துறையால் அமைந்த 100 பாடல்களைக் கொண்டது இதன் ஆசிரியர் கல்லாடர் இந்நூலில் மதுரை பொன் பூ முதலிய மங்கலங்களை முதலாக் கொண்டு பெரும்புலவர் வாயில் இருந்து எழுந்த பாட்டைப் போல உலத்திற்காக மிக மிக இன்பம் பயக்கும் வையையாற்றால் சூழப்பட்டது. வையை பலவுயிர்களைப் படைத்த எங்கும் பரப்புகின்ற பிரமனைப் போன்றது காப்பதால் திருமாலையொத்தது. கரைக்கு அடங்கி அழித்தல் தொழிலைச் செய்தாலும், நீரைத்தரித்தலாலும் சிவபெருமானை ஒத்தது மரங்களும் மணிகளும் சங்கங்களும் நிரம்பப் படைத்தன்மையால் இந்திரையொத்தது. முக்தி வழிபாடு செய்யும் முனிவர் பெருமக்கள் நீராடி வேத மந்திரங்களைச் சொல்லி நீரையிறைத்தலால் அந்தணர்களையொத்தது மீனக் கொடியையும் ஐந்தினை கூடிய அமுதத்தமிழையும் செல்வம் நீங்காத மதுரையையும் கூடியிருந்ததலால் பாண்டிய மன்னனை ஒத்தது. நவமணிகளை எடுத்துப் பரப்பி விலை மதிப்பிடுவதால் வணிகளப் போன்றுள்ளது. உழவுத் தொழிலும் விதையும் நாற்றும் தழைக்கச் செய்தலால் வேளார்களையொத்தது. இவ்வாறு ஒன்றோடொன்று ஒப்புமைப்படுத்தி மதுரையின் சிறப்பையும் மேன்மையும் எடுத்து இயம்புகிறது கல்லாடம். மதுரை சிவமும் உடலும், உயிரும் போன்ற அமைவன என்பதை பெருநீர் வையை வளநீர்க் கூடல் உடலுயிர் என்ன உறைதரு நாயகன் என்று விளக்குகிறது இந்நூல். பெரியபுராணம் சைவ சமயத்திற்கு பெருந்தொண்டாற்றிய சிவனடியார்களின் (63 பேர்) வரலாற்றைக் கூறுவதால் இந்நூல் திருத்தொண்டர் புராணம் என்றும் அழைக்கப்படும். இந்நூலாசிரியர் மதுரையின் இயற்கையழமையும், தமிழ் வளர்த்த தன்மையையும், இங்கே வீற்றிருக்கும் சொக்கநாதர் புகழையும் பல இடங்களில் பாடிப்பரவுகின்றார். வாசல் விரிகின்ற சோலைகளால் சூழப்பட்டு, மின்பொலியும் வானத்தை அளக்கும்படி நீண்ட கொடிகள் சூழ்ந்த, பெரிய கோபுரங்கள் தோன்றுகின்ற ஊர் இது. இங்கே, எலும்பின் அணிகளையணிந்த சொக்கநாதர் இனிதாய் விரும்பி வீற்றிருக்கிறார். .....முருகலர் சோலைகள் சூழ்ந்து மின்பொலி விசும்பை யளக்குநீன் கொடிசூழ் வியனெடுங் கோபுரந் தோன்றும் என்பணி யணிவா ரினிதமர்ந் தருளும் திருவால வாயிது மூன்று உலகங்களையும் விட உயர்ந்தது மதுரை. தமிழ் நூல்களில் விளங்க கூடிய உண்மைப் பொருளான செம்மைப் பொருளைத் தருவார். திருவாலவாயில் (மதுரையில்) வாழ்கின்ற எம்பெருமான் நம் பாவத்தைத் தீர்க்கக் கூடிய சிவபெருமான் தமிழ்ச் சங்கத்திலே இருக்கின்றார். மும்மைப் புவனங்களின் மிக்கதன் றேஅம்மூதூர் மெய்ம்மைப் பொருளாந் தமிழ்நூலின் விளங்கு வாய்மைச் செம்மைப் பொருளும் தருவார்திரு வாலவாயில் எம்மைப் பவந்தீர்ப் பவர்சங்கம் இருந்த தென்றால். மேன்மை பொருந்திய இயல், இசை, நாடகம் என்று முத்தமிழும் தங்கியிருக்கும் அழகிய மூதூர். திருவிளையாடற்புராணம் மதுரை என்ற திருத்தலத்தில் இறைவன் தன்னடியவர்களுக்கு அருளும் பொருட்டு அறுபத்துநான்கு திருவிளையாடல்களை நிகழ்த்தி இருக்கின்றார். அதனைத் தொகுப்பாக எடுத்துரைக்கும் திருவிளையாடற்புராணம் புராண நூல்களிலேயே தலை சிறந்ததாகக் கருதப்படும். இந்நூலின் ஆசிரியர் பரஞ்சோதி முனிவர் ஆவார். பரஞ்சோதி முனிவர் காட்சிக்குப் பாண்டிய நாடு ஓர் அழகிய இளம் பெண்ணாகத் தோற்றமளிக்கிறது. அந்த நாட்டுமகளுக்கு முகம் மதுரை, பரங்குன்றுங் கொடுங்குன்றுங் கொங்கைள். திருச்சுழியல் கொப்பூழ். வயிறு குற்றாலம் (குறு ஆலம்), செங்கை ஏடகம், மேனி பூவ(ண்)ணம், தோள் வேய்வனம் (மூங்கிற்காடு-நெல்வேலி) என்று அங்கங்களை விதந்தெடுத்துக் காட்டுகிறார். மதுரை மாநகரச் சிறப்பை மிகவும் நயம்பட உரைக்கிறார். அதாவது, பல்வகை வளமும் பெற்றுப் பாங்குடன் இலங்கும் பாண்டிய நாட்டின் நடுவில் அமைந்துள்ள நகரமே மதுரையாகும். பாண்டிய நாட்டைப் பல நவஅணிகலன்களும் பூண்ட நங்கை என்று கொண்டால் அந்நங்கையின் பெருமை பொருந்திய முகமாக மதுரையைக் கொள்ளலாம். இப்பெரிய நிலவுலகத்தை அழகியமகளாக எண்ணினால், அவள் மார்பின்கண் இருந்து விளங்கும் ஒளியை உடைய பதக்கமாகப் பாண்டிய நாட்டையும், அப்பதக்கத்தின் பக்கங்களில் பதித்த ஒளிமணிகளாகப் புறநகரங்களையும், அவ்வொளி மணிகளின் நடுவிடத்தே திகழும் தலைமையான பெரிய மணியாக மதுரை மாநகரத்தையும் கூறலாம். வடுவின் மாநில மடந்தைமார் பிடைக்கிடந் திமைக்கப் படுவி லாரமே பாண்டிநா டாரமேற் பக்கத் திருவின் மாமணி யதன்புற நகரெலா மிவற்றுள் நடுவி னாயக மாமணி மதுரைமா நகரம். சிறந்த தண்டமிழ் ஆலவாய் மதுரை. புடைநகர், இடைநகர், அகநகரென மூன்று பகுப்பினையுடையது. அகநகரிலே பரத்தையர் வீதி, வேளாளர் வீதி, வணிகர் வீதி, மறையவர் வீதி, சைவர் வீதி இவைகள் முறையே ஒன்றுற்கொன்று உள்ளாக அமைந்திருக்கின்றன. புண்ணியஞ்செய்கின்ற இடம் மண்ணுலகென்றும், அப்புண்ணியத்தின் பயனை அநுபவிக்கும் இடம் விண்ணுலகென்றும் பெரியோர்கள் சொல்வார்கள், ஆனால் இரண்டையும் ஒருசேர நிகழ்த்தும் இடம் மதுரையே. மதுரைச் செல்வர்களுக்குப் பொழுது போக்கு அங்கயற்கண்ணியொடு கூடிய சொக்கலிங்கப் பெருமானை மூன்று போதும் வழிபாடு செய்வதும், பூசை செய்வதும், திருவிளையாடல்களைக் கேட்பதும், சிந்திப்பதும், அடியவர்களுக்கு வழிபாடு செய்வதுமேயாகும் என்பன முதலிய பல மேன்மைகள் நகரப் படலத்தாலும், தலவிசேடப் படலத்தாலும் அறிவிக்கப்படுகின்றன
புராண பின்புலம்
மதுரையை ஆண்டு வந்த மலத்துவச பாண்டியனும் அவன் மனைவி காஞ்சனாமாலையும் மகப்பேறு வேண்டி இறைவனை வழிப்பட்டு வந்தனர். பல்வேறு யாகங்களைச் செய்தனர். பிறகு பிரமன் உபதேசத்ததன்பேரில் புத்தரகாமேட்டியாகம் மேற்கொண்டனர். அப்போது அவர்களுக்கு அருளும் பொருட்டு இவ்வுலகையே ஈன்ற அன்னையான உமாதேவியார் அந்த யாகக்குண்டத்தில் மூன்று தனங்களை உடைய பெண் குழந்தையாகத் தோன்றினார். குழந்தை உருக்கண்டு பேரானந்தம் பெற்ற அரசனும், அரசியும் அக்குழந்தையின் உருவிலே இருக்கும் மாற்றம் கண்டு மனம் வருந்தினர். அப்பொழுது சிவபெருமான் அசரிரீயாக மன்னா மனம் வந்தாதே இக்குழந்தைக்கு தடாதகை என்று பெயரிட்டு கல்வி கேள்விகளில் சிறப்பு பெறுமாறு அனைத்துக் கலைகளையும் கற்றுக் கொடு. தனக்கேற்ற கணவனை இக்குழந்தை காணும் போது மிகுதியாக உள்ள ஒரு தனம் மறைந்துவிடும் என்று கூறினார். அரசனும்...மதுரையை ஆண்டு வந்த மலத்துவச பாண்டியனும் அவன் மனைவி காஞ்சனாமாலையும் மகப்பேறு வேண்டி இறைவனை வழிப்பட்டு வந்தனர். பல்வேறு யாகங்களைச் செய்தனர். பிறகு பிரமன் உபதேசத்ததன்பேரில் புத்தரகாமேட்டியாகம் மேற்கொண்டனர். அப்போது அவர்களுக்கு அருளும் பொருட்டு இவ்வுலகையே ஈன்ற அன்னையான உமாதேவியார் அந்த யாகக்குண்டத்தில் மூன்று தனங்களை உடைய பெண் குழந்தையாகத் தோன்றினார். குழந்தை உருக்கண்டு பேரானந்தம் பெற்ற அரசனும், அரசியும் அக்குழந்தையின் உருவிலே இருக்கும் மாற்றம் கண்டு மனம் வருந்தினர். அப்பொழுது சிவபெருமான் அசரிரீயாக மன்னா மனம் வந்தாதே இக்குழந்தைக்கு தடாதகை என்று பெயரிட்டு கல்வி கேள்விகளில் சிறப்பு பெறுமாறு அனைத்துக் கலைகளையும் கற்றுக் கொடு. தனக்கேற்ற கணவனை இக்குழந்தை காணும் போது மிகுதியாக உள்ள ஒரு தனம் மறைந்துவிடும் என்று கூறினார். அரசனும் மன அமைதி பெற்றான்.(ஒருவன் பிறக்கின்ற போது பரஞானம், அபரஞானம், தன்முனைப்பு என்ற ஆணவம் ஆகிய மூன்று தனங்களோடு பிறக்கின்றான். தடாதக்கு இறைவனைப் பார்த்தவுடன் மூன்றாவது தனம் மறைந்ததைபோல மனிதன் இறைவனை நினைப்பதால் ஆணவம் என்ற மூன்றாவது தனம் மறைம் என்பது தத்துவம்) தடாதகை நாளொரு மேனியும் பொழுதுதொரு வண்ணமுமாக வளர்ந்து, கல்வி கேள்விகளில் சிறந்து வீரம் மிக்கவாளக வளர்ந்தாள். பாண்டிய நாட்டின் அரசியானாள். செங்கோல் வழுவாமல் சிறந்த முறையில் ஆட்சி செலுத்தினாள். பாண்டியநாடு பெருவளம் பெற்றுப் பொன்னாடாகப் பொலிவு பெற்றது. தடாதகை நாட்டின் எல்லையை விரிவுபடுத்த எண்ணி பல குறுநில மன்னர்களின் மீது படையெடுத்துச் சென்று வென்றாள். பிறகு பெரும்படையுடன் சென்று கயிலையம்பதியை அடைந்து போர் முரசு கொட்டினான் அவளை எதிர்த்த பூதப் படைகளும் நந்திதேவரின் படைகளும் தோல்வியை தழுவின. இதனை அறிந்த இறைவன் போர்க் கோலத்துடன் அங்கே எழுந்தருளினார். ஆப்பெருமானைத் தன்னெதிரேக் கண்டதும் தடாதகை பெண்ணுக்கே உரிய அச்சம், மடம், நாணம், பயிர்ப்பு என்ற நால்வகை நெறியில் நாணித்தலை குனிந்தாள். அவரது மூன்றாவது தனங்களில் ஒன்று மறைந்தது. இறைவனே தனக்குரிய கணவன் என்பதை உணர்ந்தாள். இறைவன் நீ மதுரைக்கு செல் இன்றைக்கு எட்டாம் நாள் நாம் அங்கு வந்து உண்னை மணம் புரிவோம் என்று கூறினார். அதன்படியே தடாதகை மதுரையை அடைந்து மகளிர் அட்டமங்கலத்தோடு எதிர்கொள்ள அரண்மனையுள் புகுந்தாள். இறைவனுக்கும், தடாதகைக்குமான திருமண நாள் குறித்துப்பல நாட்டு மன்னர்களுக்கும் ஓலை அனுப்பப்பட்டது. வீதிகளும் மாளிகைகளும் அலங்கரிக்கப்பட்டன. தேவர்களும், முனிவர்களும், திருமாலும் வந்திருந்தனர். மேலும் பல நாட்டு மன்னர்களும் திரண்டு வந்திருந்தனர். பங்குனி உத்திரப் பெருநாளில் திருமணத்திற்குரிய நல்ல வேளையில் இறைவன் தடாதகைரய மணந்தார். சுந்தரபாண்டியன் எனும் பெயருடன் மதுரையை ஆண்டு வந்தார். அதன்பின்பு முருகனின் அவதாரமாக வந்து தோன்றிய உக்கிரகுமார பாண்டியனுக்கு முடிசூட்டி விட்டு மீனாட்சி சுந்தரேசுவரராக இறைவடிவமாயினார் என்பது இத்தலவரலாறு, மீனை ஒத்த கண்களை உடைய தடாதகை பிராட்டியே மீனாட்சியம்மை என்ற பெயருடன் கோயில் கொண்டு விளங்குகின்றார்.